آلفونس دوده فرزند یک تاجر ابریشم بود که در شهر ‘ نیم ‘ از شهرهای جنوب فرانسه در سیزدهم ماه مه ۱۸۴۰متولد شد. در سال ۱۸۴۹ پدرش مجبور به فروش کارگاهش شد و با خانواده اش به لیون مهاجرت کردند. آلفونس در سن چهارده سالگی اولین دفتر چه اشعار و کتاب داستانش را نوشت. کتاب او بنام ‘ چیزهای کوچک ‘ ( ۱۸۶۸ ) تا حد زیادی شرح حال اوائل زندگی خودش میباشد. او در اواخر همین سال به برادرش که در پاریس زندگی میکرد پیوست. دوده در پاریس بطور جدی مشغول کارهای ادبی گردید. او با مجله وزین فیگارو هم همکاری داشت.
سلامتی او که بعلت فقر دائمی بخطر افتاده بود در پایان به مرگ او در سال ۱۸۹۷ در پاریس انجامید. دوده در زمستان ۱۸۶۱ به الجزیره رفت و حاصل این مسافرت کتابی بنام ‘ شاباتن قاتل شیرها ‘ شد. او در بازگشت نمیایشنامه هائی هم نوشت که باعث معروفیت او شد. خاطرات مسافرت دیگر او به ‘ کورسیکا ‘ در کتاب مشهورش ‘ نامه های آسیاب من ‘ منعکس گردید. در سال ۱۸۶۷ او با ژولیا آلار که خود داستان نویس موفقی بود ازدواج کرد. او به همسرش عشق میورزید و آنها صاحب دو پسر و یک دختر شدند
در جنگ فرانسه و آلمان او در ارتش نام نویسی کرد. تجربه این جنگ اساس داستان نویسی او را دگرگون کرد. در سال ۱۸۷۱ در دوره وحشت کمونیست ها او از پاریس گریخت. بعد از بازگشت در سال ۱۸۷۴ داستان فرومون و ریسلر ( ترجمه فارسی از انتشارات تک بوک ) را نوشت که بدریافت جایزه آکادمی نائل آمد
کتاب جک را دوده در سالهای پایانی زندگیش نوشت و این داستان کودکی است که ناز پرورده بار آمده و بناگاه با حقایق زندگی آشنا میشود. مادرش در دوراهی عشق به فرزند و رابطه عاطفی با مردی مستبد که نسبتی با آنها ندارد سرگردان است. نتیجه منطقی این سر درگمی را میتوان حدس زد. کسی که بهای این کشمکش را میپردازد پسر کوچکی است که در سنین پائین میبایست سرد و گرم روزگار را بچشد.
کتاب جک که در سال ۱۸۷۷ نوشته شد با استقبال زیاد علاقمندان روبرو شد . شخصیت های دوده در این کتاب با آرزوها و تمایلات دست نیافته خود دست بگریبان هستند. این آدمها بعلت درد مشترکی که دارند دور همدیگر جمع شده و در صورتی که نفع خودشان در بین باشد از کمک بیکدیگر دریغ نمیکنند
بعد از چاپ کتاب ‘ جک ‘ دوده متن کوتاهی از قهرمان اصلی داستان تهیه کرد چون در واقع این یک داستان واقعی بود و دوده مثل همیشه چهارچوب حقیقت را گرفته و روی این شالوده با استفاده از غریزه شاعرانه و ادیبانه خود بنای یک داستان عمیق انسانی را قرارمیدهد.
